kafam karışık bu akşamüstü!

Belirsizliklere bir dur demeliyim yoksa artık kafayı yiyeceğim diye yakınanlardansın biliyorum. Bende de var birkaç tane. Çözümü ne inan bilemiyorum ama bildiğim tek bir şey var ki yalnız olmadığın. Bunu bil istedim. Herkes çoğu zaman bazı şeylerin eşiğine gelir ve çok çaresiz hisseder kendini. Yalnız sadece yapayalnız… Ben kendimi kitaplarıma verdim. Günde 370 sayfalık bir romanı bitirdiğimi bilirim, zor zamanlar. Ama hayatta zor. Geçenlerde bir coffeeshop mağazasında kahve alırken şu kahve ne kadar acı? Tarzında bir soru yönelttim. Hayat kadar değil dedi. Şimdi bu hayat kadar acı olmayan kahve midemizi deliyor ve yaralarla kaplıyorsa, hayat bize ne yapmaz? O yüzdendir ki hayatı tiye almak gerekir bazen DEMEYECEĞİM ÇÜNKÜ BUNU HİÇBİR ZAMAN BECEREMİYORUZ. Ahmed Arif ne demiş ‘’ Mağlup mu desem mahcup mu

Ama ikisi de değil


Ben garip sen güzel


Dünya umutlu














Öyle bir tuhafım bu akşamüstü


Sevgilim


Canavar götürür gibi


İki
yanım


İki
süngü’’


Ya koskoca şair özetlemiş işte. Şairler anlamlandıramadığımız
duygularımızı dışa vururlar, içimizi okurlar. Deli kızın kafası karışık de
istersen ama içim doldu be. Anlatacak çok kişi var etrafımda ama kimseye
vuramam ki içimi. Bazen insanlarla konuşmak anlamsız gelir sen. Ben en iyi
bildiğim kişiye yani kendime akıl veremiyorsam insanların tavsiyesi hiçbir
yerime yaramaz. Öncelikle kendi içine dönmeyi öğrenmek gerek. Ben kendi içime
bundan başka yöntemle dönemiyorum.


Baktım artık eskinin kalitesi yok bende yeniden vazgeçip eskiye
döndüm. Yani youtube kanalı vs. açmak yerine yazdım, yazdım ve yazdım. Şimdi
söyle o kadar yazıyı kendim okursam delirmez miyim? O yüzden birkaç ortağa
ihtiyacım vardı sizi seçtim. Babam Ağrı Dağı’nın zirvesi tek kişiliktir,
tehlikeli olur. Ortasına kadar çık ki inmeyi bil yeri geldiğinde demişti. En
ise zirvenin cazibesine katılıp yalnızlaştım. Şimdiyse inmeye başladı bu çocuk
baba. Zirve çok soğuktu ve zirvede kitaplarımı ısınmak için yakamadım,
kıyamadım. O yüzden yavaş iniyorum. Bekleyin beni ısınmaya geliyorum. Okumanın
da bir ölçüsü olmalıymış. Kendinizi kaybetmemeniz dileğiyle… Sağlıcakla…