ARARAT KADINLARI
Ne oldu bize? Nasıl oldu da kendi doğrularımızı unuttuk, bu kadar köreldik? Yaşam sadece ‘an’dan ibretken biz hep bir yerlere takılıp kalıyoruz. Kendi çıkarlarımız uğruna başkalarının ‘an’larını mahvediyoruz. Bu mu gerçekten? Biz bunu yaşamak için mi bu fani dünyayı seçtik. Ben inanmıyorum buraya tesadüf eseri düştüğümüzün. Herkes bir sebep uğruna doğar fakat pek azı gerçekleştirmek için harekete geçer. Birçok kişi realist ve objektif düşünceden yoksun. Başkalarının düşüncelerinden sıyrılamayanlar arayış içerisine giremezler. Bakın kimseyi eleştirmek bana düşmez ama bazı olayların bu kadar görmezden gelinmesini sindiremiyorum. KADIN kelimesi mesela herkes için farklı bir gizdir. Açığa vurulmak istenmeyen hep ötekileştirilen. Kadın denince erkekler, bazıları, dudakları kirlenmiş hisseder. Oysa biz yasaklı değiliz varoluşta. Ama bazıları gece dışarı çıkma, onu giyme, makyaj yapma, herkesle iletişim kurma, girişken olma, dikkat çekme, oturması kalkmasını bil… Ve daha nice sözlerle bizi